حدود چهار کیلومتر که از حرم دور بشیم وارد مکانی میشیم که قتلگاه امامزاده ست.

از دروازه که وارد شدیم چند ساختمان و حسینیه اطرافمون بود که بعد از عبور از اونها به دامنه کوه رسیدیم. این منطقه جاییه که به دستور حاکم وقت سپاه کوچک و صد نفره امامزاده رو محاصره می کنن، به اونها حمله می کنن و همگی رو به شهادت می رسونن. بعد هم سر امامزاده رو از تن جدا و به دارالخلافه می فرستند. این جریان که 55 سال بعد از عاشورا اتفاق می افته و یادآور مظلومیت امام حسینه باعث شده اینجا به کربلای ایران معروف بشه.

از پلکانی که توی دل کوع تعبیه شده بالا میریم و به محل قتلگاه می رسیم. اینجا محل قتلگاهه که به یادش بقعه کوچکی ساخته شده و پر از زائره.

داخل بقعه که میشیم پلکان سنگی کوچکی ما رو چند پله پایین می بره تا به یه تخته سنگ می رسیم. این سنگیه که امامزاده روز جنگ به پشتش پناه می برن تا بتونن نماز بخونن که ایشون رو پیدا کرده و به شهادت می رسونن. اینجا راهروی خیلی باریکی وجود داره و هربار دو نفر می تونن نماز بخونن.