قلعه الموت حدودا 80 کیلومتری قزوین قرار داره و روزگاری مرکز قدرت اسماعیلیان بوده. حسن صباح رئیس فرقه اسماعلیه حدود 1000 سال پیش اینجا رو به عنوان مرکز مبارزه و تبلیغ برای پیروانش که شاخه ای از اسماعیلیان ایران و سوریه بودند انتخاب کرد.
شروع کار منظره سبز و پردرختی روبرومون قرار داره که کوه الموت پشت سرش خودنمایی می کنه. پای کوه که می رسیم باید خودمون رو برای یه کوهپیمایی نیم ساعته (تا یکساعته) حاضر کنیم. قلعه الموت بالای این کوه قرار داره و برای دیدنش باید عرق بریزین!!
خوشبختانه یه پلکان سنگی توی کوه کنده شده که بالا رفتن رو کمی ساده تر می کنه.
همینطور که از کوه صعود می کنیم مسیر باریکی جلوی رومون میاد که به دروازه قلعه ختم میشه. معمولا کسایی که این همه راه بالا اومدن فرصت عکس گرفتن با درب اصلی رو از دست نمیدن و خلاصه دیگه ولش نمیکنن!!
از در که وارد میشیم قلعه و یا چیزی که ازش باقی مونده کاملا مشخصه. ضمنا اینجا پره از داربست هایی که برای مرمت بنا و جلوگیری از آسیب نصب شده.
اتاق ها، انبارها، آب انبارها، راهروها، مرکز فرماندهی و مسجد از جمله بناهاییه که از این قلعه باقی مونده و قابل تشخیصه.
قلعه الموت تا دو قرن در اوج قدرت و شکوه بوده تا اینکه در زمان حمله مغول ها آتش زده میشه. البته بنای قلعه همچنان پابرجا بوده تا اینکه دوره قاجار به نیت پیدا کردن گنج به جون قلعه می افتن و منهدمش می کنن.
در آخر برای اینکه حق مطلب رو ادا کرده باشم باید بگم که جناب حسن صباح حق داشته اینجا رو به عنوان پناهگاه در مقابل حکومت ها انتخاب کنه، چون که واقعا مسیر سخت و خسته کننده ای داره. مسیر 80 کیلومتری قزوین تا الموت جاده کوهستانی و خیلی خیلی پر پیچ و خمی داره (تقریبا مسیرش زیگ زاگه) و چند ساعتی طول میکشه تا به مقصد برسیم. مرحله بعدی صعود از کوهیه که قلعه بالای اون قرار داره که اون هم کار سخت و طاقت فرساییه. پس با عرض معذرت پیشنهاد می کنم اگه عشق تاریخ نیستید از همینجا برگردید چون اگه برین پشیمون میشین!!
